Answer:
Ang Zoroastrianism ay sinaunang relihiyon bago ang Islam ng Iran na nananatili doon sa mga liblib na lugar at, higit na maunlad, sa India, kung saan ang mga inapo ng mga Zoroastrian Iranian (Persian) na imigrante ay kilala bilang Parsis, o Parsees. Ito ang ang unang monoteistikong relihiyon sa mundo.
Ang Iranian na propeta at relihiyosong repormador na si Zarathustra ay ang Persianong pari at tradisyonal na itinuturing bilang tagapagtatag ng relihiyon. Ang Zoroastrianism ay naglalaman ng parehong monoteistiko at dualistic na mga tampok. Malamang na naimpluwensiyahan nito ang iba pang pangunahing relihiyon sa Kanluran—Judaismo, Kristiyanismo, at Islam. Para sa pagtalakay sa konteksto kung saan umusbong ang Zoroastrianism, tingnan ang sinaunang relihiyong Iranian.
Si Zarathustra ay isa nang pari sa edad na 15, posibleng nag-aprentis sa isang mas matandang klerigo, at umalis sa kanyang tahanan sa edad na 20. Hindi malinaw kung anong uri ng pari siya, ngunit tumutol siya sa ritwal ng paghahain ng hayop na ginagawa ng mga karpan. Sa edad na 30, dumalo siya sa pagdiriwang ng Rites of Spring at nagdarasal sa tabi ng ilog nang makaranas siya ng banal na pangitain.
Tinanggap ni Zarathustra ang pangitaing ito bilang lehitimo at agad na sinimulan ang kanyang misyon. Siya ay tinanggihan ng kanyang mga dating kasamahan sa priesthood na walang interes na makita ang kanilang katayuan na hinamon ng isang upstart na pari na nag-aangkin ng isang personal na pangitain mula sa Diyos.
Nakita ng mga sinaunang Griyego sa Zoroastrianism ang archetype ng dualistic view ng mundo at ng tadhana ng tao. Si Zarathustra ay dapat na nagturo kay Pythagoras sa Babylon at nagbigay inspirasyon sa mga doktrinang Chaldean ng astrolohiya at mahika.
Sa kabuuan, optimistiko ang Zoroastrianism at nanatili pa rin ito sa kabila ng kahirapan at pang-aapi ng mga mananampalataya nito.
Ang bagong pananampalataya na itinatag ni Zarathustra ay iginuhit ang luma ngunit nagtatag ng mga makabuluhang pagkakaiba. Ito ay batay sa limang prinsipyo:
- Iisa lamang ang Diyos na naghahari: Ahura Mazda.
- Ang kanyang walang hanggang kalaban, si Angra Mainyu, ay napakasama.
- Nakikita ang kabutihan sa pamamagitan ng mabubuting pag-iisip, mabubuting salita, at mabubuting gawa.
- Ang bawat indibidwal ay may kalayaang pumili sa pagitan ng mabuti at masama.
Ang isang tao ay maaaring mamuhay ng isang makabuluhan, mataas na buhay sa paglilingkod sa iba at sa kanyang Diyos, na makikinabang sa isa sa buhay na ito at sa susunod, o umatras sa kadiliman ng Angra Mainyu at sa esensya ay kumilos laban sa mga puwersa ng kaayusan at kabutihan. Kung pinili ng isang tao ang landas ng Ahura Mazda, ipinahayag ng isa ang pagpili na iyon sa pamamagitan ng mga pangunahing tuntunin ng Mabuting Kaisipan, Mabuting Salita, Mabuting Gawa at isinasabuhay ang mga ito sa pamamagitan ng:
- Pagsasabi ng totoo sa lahat ng oras – lalo na sa pagtupad ng mga pangako.
- Pagsasanay ng kawanggawa sa lahat – lalo na sa mga kapos-palad.
- Pagpapakita ng pagmamahal sa iba – kahit na hindi nila ibinalik ang pagmamahal na iyon.
- Pagsasanay ng pagmo-moderate sa lahat ng bagay – lalo na sa pagkain ng isang tao.
Ang banal na pag-uugali ay isang salamin ng pananampalataya ng isang tao sa isang napakabuti at makapangyarihang Diyos na nagmamalasakit sa sangkatauhan at, partikular, ay may interes sa moral at etikal na mga pagpili ng isang tao. Kung ang isa ay tunay na sumusunod sa landas ng Ahura Mazda, malinaw na ipapakita ng isa ang pagpipiliang ito sa tatlong pangunahing halaga ng personal na pag-uugali:
- Upang makipagkaibigan sa mga kaaway.
- Upang gawing matuwid ang masasama.
- Para matuto ang mga mangmang.
Kung pipiliin ng isang tao ang landas ng Ahura Mazda, at regular na nagpapakita ng kanyang pananampalataya sa pamamagitan ng pagsasagawa ng mga tuntuning ito, ang isa ay mamumuhay sa isang buhay na nakikinabang sa iba gayundin sa sarili.
Nagpatuloy ang pag-unlad ng relihiyon ni Zarathustra hanggang 651 CE nang sumalakay at ibagsak ng mga Arabong Muslim ang Imperyong Sassanian. Ang pananampalataya ay sinalakay nang mas maaga ng masigasig na mga Kristiyano noong ika-4 na siglo CE ngunit wala silang kapangyarihang pampulitika na gumawa ng higit pa kaysa sa harass sa Zoroastrian clergy at adherents. Sinira ng mga Arabong Muslim ang mga dambana ng Zoroastrian, mga templo ng apoy, at mga aklatan, sinunog ang maraming mga gawa ng Persia, sa pagsisikap na pasakop ang mga tao at ipataw ang kanilang relihiyon.
#brainlyfast
