Makakuha ng mabilis at tumpak na mga sagot sa lahat ng iyong mga katanungan sa Imhr.ca, ang mapagkakatiwalaang Q&A platform. Tuklasin ang isang kayamanan ng kaalaman mula sa mga propesyonal sa iba't ibang disiplina sa aming komprehensibong platform. Kumuha ng detalyado at eksaktong sagot sa iyong mga tanong mula sa dedikadong komunidad ng mga eksperto sa aming Q&A platform.
Sagot :
Nagkaroon ng isang oras, maraming, maraming mga taon na nakalipas, kapag ang bigas ay hindi kilala sa ating bayan. Sa oras na iyon ang ating mga ninuno ay nanirahan sa mga prutas, gulay, mga ibon, at ligaw na hayop na kanilang nahuli habang pangangaso sa mga bundok o kagubatan. Pagbubungkal ng lupa ay nanatiling hindi kilala. At manok at baboy ay hindi pa isang bahagi ng kanilang mga paraan ng pamumuhay.
Dahil ang aming mga tao ay nakadepende sa pagkain na kung saan likas na katangian na ibinigay at hindi kung ano sila mismo ay lumago o itataas, ang kanilang paglagi sa isang lugar ay pansamantala lamang. Kapag doon ay wala pa na mahanap o natipon sa isang tiyak na lugar, ang mga ito ay pumunta sa isa pang rehiyon kung saan nagkaroon ng maraming pagkain. Kaya, naglakbay sila mula sa isang lugar patungo sa isa pa.
Ngunit ang aming mga ninuno ay mapagmataas, nagpapasalamat at masaya. Sila ay ipinagmamalaki ng mga bagay-bagay Nagkaroon na nila ang kanilang mga kayumanggi balat, ang lahi kinabibilangan nila, at ang mga kaugalian at tradisyon na kanilang isinasagawa. Sila ay nagpapasalamat sa Bathala, ang kanilang mga diyos. At sila ay masaya sa paraan ng pamumuhay kung saan sila humantong.
Sa isang karaniwang araw, ang mga tao ay maaaring makita ang pagpunta sa mga bundok o kagubatan upang mang-aso, habang ang mga kababaihan at maliliit na bata ay maaaring makikita abala sa tulad kapaki-pakinabang na mga gawain tulad ng pangingisda at pagtitipon ng mga prutas at gulay. Pagkatapos ng trabaho sa isang araw, sa lahat ng mababangis na hayop na pinatay sa pamamaril at ang lahat ng mga prutas at gulay na ay natipon, ay hinati pantay sa lahat ng mga grupo ng mga pamilya na binubuo ng mga balangay.
Isang araw, isang grupo ng mga mangangaso nagpunta sa pamamaril usa. Sa kanilang pagnanais na magkaroon ng isang mahusay na catch, naglalakbay sila sa maraming lugar hanggang naabot nila ang Cordillera Mountains. Ang pagkakaroon ng manlalakbay sa ngayon, at pakiramdam patay pagod, sila ay nagpasya na kumuha ng pahinga sa ilalim ng isang malaking puno. Ito ay papalapit sa tanghali at lahat ng mga ito ay gutom.
Habang nagpapahinga sa lilim ng mga puno, nakita nila, hindi malayo mula sa kung saan sila ay, ang isang grupo ng mga kalalakihan at kababaihan na ang mga tampok ay lubos na naiiba mula sa mga ng mga ordinaryong mortal. Ang Mangangaso natanto na sila ay mga diyos at diyosa na nanirahan sa bahaging iyon ng bundok. Sabay-sabay ang mga mangangaso ay tumayo at nagbigay sa mga diyos ng angkop na paggalang. Ang mga dios ay natuwa ng kilos na ito. Sa pagbabalik, inimbitahan nila ang mga mangangaso na sumali sa kanila sa kanilang mga banquet.
Ang Mangangaso nakatulong sa paghahanda ng pagkain. Butchered nila ang usa at ligaw bulugan at pagkatapos ay ilagay ang mga ito ng isa-isa sa loob ng mga nagbabagang uling.
Sa loob ng maikling panahon, ang alipin ng diyos nakuha ang ilang mga kawayan at inilagay ito sa ibabaw ng apoy. Ang kawayan nakapaloob maliit, puti kernels hugis tulad ng kuwintas. Sa lalong madaling panahon pagkatapos, ang luto kernels ay inilagay sa malaking hugis-dahon ng saging. Ang table na may karga sa inihaw na karne, luto gulay, at sariwang prutas. Iba pang mga bamboos ay dinala sa at ang mga ito ay naglalaman ng kung ano ang mukhang purong tubig. Lalong madaling panahon natutunan Ang Mangangaso na ang kristal-tulad ng sangkap ay hindi tubig ngunit sa halip, ang alak ng mga diyos.
Sa una, ang mga mangangaso ay nag-aatubili sa pagsali sa kapistahan - matapos na makita ang maliit, puti kernels.
"Hindi namin kumain ng bulate," sabi ng punong hunter.
Ngumiti Ang mga diyos. "Ang mga puting hugis butil-butil ay hindi bulate," sagot ng isa sa mga diyos. "Ang mga ito ay kanin. Ang mga ito ay mula sa isang tiyak na uri ng halaman na kung saan namin ang aming sarili palaguin. Halika at kapistahan sa amin. Pagkatapos kinain namin, pumatay sa amin kung nakita mo ang anumang bagay na mali mula sa pagkain ng rice. "
Pagkatapos marinig ang mga salita ng diyos, ang mga mangangaso ay hindi magtaltalan anymore. Sila feasted sa mga diyos. Sila ay nasiyahan at masaya, hindi dahil sila ay pinakain ngunit dahil sa ang enerhiya ang kanilang nadama pagkatapos kumain kanin. Ang kanilang mahihinang mga katawan ay naging strong.
Pagkatapos ng pista, ang mga mangangaso nagpasalamat sa diyos.
Bago umalis, nakatanggap ang bawat hunter isang sako ng palay mula sa mga diyos.
Dahil ang aming mga tao ay nakadepende sa pagkain na kung saan likas na katangian na ibinigay at hindi kung ano sila mismo ay lumago o itataas, ang kanilang paglagi sa isang lugar ay pansamantala lamang. Kapag doon ay wala pa na mahanap o natipon sa isang tiyak na lugar, ang mga ito ay pumunta sa isa pang rehiyon kung saan nagkaroon ng maraming pagkain. Kaya, naglakbay sila mula sa isang lugar patungo sa isa pa.
Ngunit ang aming mga ninuno ay mapagmataas, nagpapasalamat at masaya. Sila ay ipinagmamalaki ng mga bagay-bagay Nagkaroon na nila ang kanilang mga kayumanggi balat, ang lahi kinabibilangan nila, at ang mga kaugalian at tradisyon na kanilang isinasagawa. Sila ay nagpapasalamat sa Bathala, ang kanilang mga diyos. At sila ay masaya sa paraan ng pamumuhay kung saan sila humantong.
Sa isang karaniwang araw, ang mga tao ay maaaring makita ang pagpunta sa mga bundok o kagubatan upang mang-aso, habang ang mga kababaihan at maliliit na bata ay maaaring makikita abala sa tulad kapaki-pakinabang na mga gawain tulad ng pangingisda at pagtitipon ng mga prutas at gulay. Pagkatapos ng trabaho sa isang araw, sa lahat ng mababangis na hayop na pinatay sa pamamaril at ang lahat ng mga prutas at gulay na ay natipon, ay hinati pantay sa lahat ng mga grupo ng mga pamilya na binubuo ng mga balangay.
Isang araw, isang grupo ng mga mangangaso nagpunta sa pamamaril usa. Sa kanilang pagnanais na magkaroon ng isang mahusay na catch, naglalakbay sila sa maraming lugar hanggang naabot nila ang Cordillera Mountains. Ang pagkakaroon ng manlalakbay sa ngayon, at pakiramdam patay pagod, sila ay nagpasya na kumuha ng pahinga sa ilalim ng isang malaking puno. Ito ay papalapit sa tanghali at lahat ng mga ito ay gutom.
Habang nagpapahinga sa lilim ng mga puno, nakita nila, hindi malayo mula sa kung saan sila ay, ang isang grupo ng mga kalalakihan at kababaihan na ang mga tampok ay lubos na naiiba mula sa mga ng mga ordinaryong mortal. Ang Mangangaso natanto na sila ay mga diyos at diyosa na nanirahan sa bahaging iyon ng bundok. Sabay-sabay ang mga mangangaso ay tumayo at nagbigay sa mga diyos ng angkop na paggalang. Ang mga dios ay natuwa ng kilos na ito. Sa pagbabalik, inimbitahan nila ang mga mangangaso na sumali sa kanila sa kanilang mga banquet.
Ang Mangangaso nakatulong sa paghahanda ng pagkain. Butchered nila ang usa at ligaw bulugan at pagkatapos ay ilagay ang mga ito ng isa-isa sa loob ng mga nagbabagang uling.
Sa loob ng maikling panahon, ang alipin ng diyos nakuha ang ilang mga kawayan at inilagay ito sa ibabaw ng apoy. Ang kawayan nakapaloob maliit, puti kernels hugis tulad ng kuwintas. Sa lalong madaling panahon pagkatapos, ang luto kernels ay inilagay sa malaking hugis-dahon ng saging. Ang table na may karga sa inihaw na karne, luto gulay, at sariwang prutas. Iba pang mga bamboos ay dinala sa at ang mga ito ay naglalaman ng kung ano ang mukhang purong tubig. Lalong madaling panahon natutunan Ang Mangangaso na ang kristal-tulad ng sangkap ay hindi tubig ngunit sa halip, ang alak ng mga diyos.
Sa una, ang mga mangangaso ay nag-aatubili sa pagsali sa kapistahan - matapos na makita ang maliit, puti kernels.
"Hindi namin kumain ng bulate," sabi ng punong hunter.
Ngumiti Ang mga diyos. "Ang mga puting hugis butil-butil ay hindi bulate," sagot ng isa sa mga diyos. "Ang mga ito ay kanin. Ang mga ito ay mula sa isang tiyak na uri ng halaman na kung saan namin ang aming sarili palaguin. Halika at kapistahan sa amin. Pagkatapos kinain namin, pumatay sa amin kung nakita mo ang anumang bagay na mali mula sa pagkain ng rice. "
Pagkatapos marinig ang mga salita ng diyos, ang mga mangangaso ay hindi magtaltalan anymore. Sila feasted sa mga diyos. Sila ay nasiyahan at masaya, hindi dahil sila ay pinakain ngunit dahil sa ang enerhiya ang kanilang nadama pagkatapos kumain kanin. Ang kanilang mahihinang mga katawan ay naging strong.
Pagkatapos ng pista, ang mga mangangaso nagpasalamat sa diyos.
Bago umalis, nakatanggap ang bawat hunter isang sako ng palay mula sa mga diyos.
Pinahahalagahan namin ang iyong pagbisita. Sana'y naging kapaki-pakinabang ang mga sagot na iyong natagpuan. Huwag mag-atubiling bumalik para sa karagdagang impormasyon. Umaasa kami na nakatulong ito. Mangyaring bumalik kapag kailangan mo ng higit pang impormasyon o mga sagot sa iyong mga katanungan. Maraming salamat sa pagbisita sa Imhr.ca. Balik-balikan kami para sa pinakabagong mga sagot at impormasyon.
