own opinion
Ang paglalakbay ay masayang gawin kung kasama ang pamilya at mga kaibigan. Mga p lano na kapag natuloy ay sobrang nakakatuwa. Maraming nabubuong alaala at pagsasamahan tuwing naglalakbay. Isa din ito sa mga paboritong gawin ng mga Pilipino. Narito ang isa sa aking paglalakbay noong bakasyon na hindi ko malilimutan.
Niyaya kami ng aming tiyahin na lumuwas sa Samar upang dalawin ang aming kamag-anak doon at makisali sa pista. Noong una, ayaw ko pang sumama dahil baka ako’y mabagot doon. Pinipilit akong pasamahin hanggang sa napapayag nila ako. Hindi kami buong pamilya pumunta dahil may ibang kailangang gawin ang aking ina at hindi sumama ang bunso naming kapatid. Umalis kami ng madaling araw dahil mahigit isang araw ang byahe papunta sa Samar. Habang kami ay naglalakbay, nadaanan namin ang bulkang Mayon. Napakaganda ng tanawin na iyon. Sinakay namin ang sasakyan sa roro o maliit na barko. Pagkauwi naman, nadaanan namin ang San Juanico Bridge o ang tinaguriang pinakamahabang tulay sa buong bansa. Naging masaya ako sa paglalakbay naming iyon sapagkat ito ang kauna unahan naming luwas patungo sa parteng Visayas. Tumagal kami doon ng mahigit isang linggo. Nagkaroon kami ng bonding na magpipinsan. Dahil pista doon, nagkakaroon ng sayawan at kasiyahan sa court ng barangay. Lumangoy din kami sa dagat kaya labis akong nangitim. Walang signal sa probinsya kaya hindi ako makapagbukas ng kahit anong social media app. Napagtanto ko na mahirap din pala na walang social life maliban na lang kung hindi ka talaga gumagamit ng mga ganoong bagay. Ako ay nalungkot noong kami ay uuwi na dahil naging kadikit ko na ang mga pinsan kong ngayon ko lamang nakilala at nakita. Kulang ang mga panahong nakasama ko sila.
