ANSWER:
Mga kababayan, dapat nating unawain na ang kahirapan ay ang naging bunga lamang ng ating pagiging ganid, tamad at pagsasawalang-bahala. Hindi ito dulot ng ating kasaysayan at panahon.
Ngunit, sa dinami-dami na ng itinakbo nitong suliranin sa ating bansa, alam kong napapansin ninyo na paliit nang paliit na ang pag-asa natin para mawala ito. At, ito’y dahil sa mga Pilipinong lalo pang pinapairal ang pagkaganid sa pera kapalit ang kinabukasan ng iba. Pinapayaman ang sarili kapalit ang pagpapahirap ng ilan.
Isama pa ang mga Pilipinong namimili ng mga trabaho imbes na makuntento lamang dito. Mga kaibigan, dapat natin isipin na walang naaabot na hindi magmumula sa maliit. Kaya, ano ang kinahihinatnan ng ilan? Sila’y nawawalan na ng trabaho.
Ang mga pulitikong nagsasawalang-bahala sa ganitong suliranin ay nagdudulot din ng kahirapan. Imbes kasi naito’y bigyan kasagutan ay kanila itong sinasawalang-bahala. Ang mga programa para sa mahihirap ay isa nang malaking ginhawa para sa mararalita. Ngunit, minsan ay hindi ito pinaglalaanan ng pansin at kasagutan.
Ngunit, ang pamahalaan ay hindi pagawaan ng kaginhawaan. Mga kapwa kong Pilipino, matutuo tayong magsikap, matuto tayong magsipag at hindi parating nakasandig sa ating pamahalaan. Ang kaginhawaan ay pinaghihirapan at hindi inaasa sa iba.
Alam kong sa panahon natin ngayon, mahirap na para masulusyunan ang problema ng kahirapan sa ating bansa. Walang sapat nagamot para rito. Walang tamang sagot para sa tanong na ito.
Ngunit, kung tayong lahat ay magsisikap na matugunan ang problemang ito, matitiyak kong masasagot natin ito. Huwag tayo umasa lamang sa pamahalaan. Isipin natin lagi na kung gusto nating guminhawa ay matuto tayong magsikap para rito.
Ang kahirapan ay hindi panghabangbuhay. Ang kahirapan ay hindi na dapat natin ipamana sa susunod na henerasyon. May sulusyon ang lahat ng problema at nasa sa atin na lamang ito para tuklasin ito. Nasa sa atin na lamang kung paano tayo giginhawa sa kahirapang minsang sumira ng ating pangarap at pag-asa.
Ako bilang isang kabataan, ay may layunin akong gawin ang aking makakaya para hindi maging isang mahirap at hindi maituring na isang basura lamang sa aking lipunan. Sa simpleng pamamaraan, ako’y magsisikap makapagtapos ng pag-aaral nang sa gayon ay magkaroon ng magandang kinabukasan. Hindi lamang ako kundi pati ikaw, tayong lahat ay kinakailangan ng pagkakaisa tungo sa kaunlaran. Lahat tayo ay may magagawa para sa kinabukasan ng ating bayan, isang bansa na magagamit,maipagmamalaki at higit sa lahat ay maipapamana sa susunod pang henerasyon.
